ابن تیمیه (رهبر اصلی وهابی ها )، بعضی اعمال علی(علیه السلام) را خطا ومخالف نص قرآن می دانست!!

ابن حجر عسقلانی ، بزرگترین عالم اهل سنت در علم حدیث و رجال که از او با عنوان « حافظ » ( بالاترین درجه در علم رجال اهل سنت ) یاد می‌شود در کتاب معروف لسان المیزان که از معتبرترین کتاب‌های رجالی اهل سنت است ، می‌نویسد :

وکم من مبالغة لتوهین کلام الرافضی ادته أحیانا إلى تنقیص علی رضى الله عنه

ابن تیمیّه ، در پاسخ به علاّمه حلّى به قدرى زیاده روى کرده که منجرّ به تنقیص مقام على بن ابى طالب (علیه السلام) گردیده است .

لسان المیزان ، ج 6 ، ص319 و 320 المؤلف: أبو الفضل أحمد بن علی بن محمد بن أحمد بن حجر العسقلانی (المتوفى: 852هـ)، المحقق: دائرة المعرف النظامیة - الهند، الناشر: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات بیروت - لبنان، الطبعة: الثانیة، 1390هـ /1971م، عدد الأجزاء: 7.

وی جسارت  به امیر مؤمنان (علیه السلام)  تا جایى رسانده که بنا به نقل ابن حجر عسقلانی در کتاب معتبر الدرر الکامنة فی أعیان المائة الثامنة، مى گوید :

وَقَالَ فِی حق عَلیّ أَخطَأ فِی سَبْعَة عشر شَیْئا ثمَّ خَالف فِیهَا نَص الْکتاب....

على (نستجیر باللّه) در 17 مورد دچار اشتباه شده و با نص قرآن مخالفت نموده است .

و همچنین ابن حجر مى نویسد :

وافترق النَّاس فِیهِ شیعًا فَمنهمْ من نسبه إِلَى التجسیم لما ذکر فِی العقیدة الحمویة والواسطیة وَغَیرهمَا من ذَلِک کَقَوْلِه أَن الْیَد والقدم والساق وَالْوَجْه صِفَات حَقِیقِیَّة لله وَأَنه مستوٍ على الْعَرْش بِذَاتِهِ.

بزرگان اهل سنت نسبت به « ابن تیمیّه » نظریّه هاى مختلفى دارند : بعضى معتقدند که وى قائل به تجسیم است به خاطر آنچه که در کتاب « العقیدة الحمویّة » براى خداوند تعالى ؛ دست ، قدم ، ساق پا و صورت ، تصور کرده است .

تا جایی که می‌گوید :

وَمِنْهُم من ینْسبهُ إِلَى الزندقة لقَوْله أَن النَّبِی صلّى الله عَلَیْهِ وسلّم لَا یستغاث بِهِ وَأَن فِی ذَلِک تنقیصاً ومنعاً من تَعْظِیم النَّبِی صلّى الله عَلَیْهِ وسلّم

و بعضى به سبب مخالفت او با توسل و استغاثه به رسول اکرم (صلى الله علیه وآله وسلم) که خود تنقیص مقام نبوت ، و مخالفت با عظمت حضرت ، به حساب مى آید ، وى را زندیق و بی دین مى دانند .

و در ادامه می‌نویسد :

وَمِنْهُم من ینْسبهُ إِلَى النِّفَاق لقَوْله فِی عَلیّ مَا تقدم وَلقَوْله إِنَّه کَانَ مخذولا حَیْثُ مَا توجه وَأَنه حاول الْخلَافَة مرَارًا فَلم ینلها وَإِنَّمَا قَاتل للرئاسة لَا للدیانة وَلقَوْله إِنَّه کَانَ یحب الرِّئَاسَة وَأَن عُثْمَان کَانَ یحب المَال وَلقَوْله أَبُو بکر أسلم شَیخا یدْرِی مَا یَقُول وَعلی أسلم صَبیا وَالصَّبِیّ لَا یَصح إِسْلَامه على قَول وبکلامه فِی قصَّة خطْبَة بنت أبی جهل وَمَات مَا نَسَبهَا من الثَّنَاء على ... وقصة أبی الْعَاصِ ابْن الرّبیع وَمَا یُؤْخَذ من مفهومها فَإِنَّهُ شنع فِی ذَلِک فألزموه بالنفاق لقَوْله صلّى الله عَلَیْهِ وسلّم وَلَا یبغضک إِلَّا مُنَافِق

و بعضى بخاطر سخنان زشتى که در باره امیر مؤمنان (علیه السلام) بیان داشته وى را منافق دانسته اند . چون وى گفته است : على بن أبی طالب بارها براى به دست آوردن خلافت تلاش کرد ؛ ولى کسى او را یارى نکرد ، جنگ هاى او براى دیانت خواهى نبود ؛ بلکه براى ریاست طلبى بود ، اسلام ابوبکر ، از اسلام على که در دوران طفولیت صورت گرفته با ارزشتر است و همچنین خواستگارى على از دختر أبو جهل نقص بزرگى براى وى بود . تمامى این سخنان « ابن تیمیّه » نشانه نفاق او است ؛ چون پیامبر گرامى (صلى الله علیه وآله وسلم) به على (علیه السلام) فرموده است : جز منافق کسى تو را دشمن نمى دارد .

الدرر الکامنة فی أعیان المائة الثامنة ج1 ص179 و 180 و 181 المؤلف: أبو الفضل أحمد بن علی بن محمد بن أحمد بن حجر العسقلانی (المتوفى: 852هـ)، المحقق: مراقبة / محمد عبد المعید ضان، الناشر: مجلس دائرة المعارف العثمانیة - صیدر اباد/ الهند، الطبعة: الثانیة، 1392هـ/ 1972م، عدد الأجزاء: 6.

این سخن یک عالم شیعی نیست ؛ بلکه سخن ابن حجر عسقلانی است که خود در مخالفت با مذهب شیعه تعصب خاصی دارد .

و باز در کتاب منهاج السنة که به قول علامه امینی رحمة الله علیه باید نام او را «منهاج البدعة» نهاد می‌نویسد :

وَقَدْ جَمَعَ الشَّافِعِیُّ وَمُحَمَّدُ بْنُ نَصْرٍ الْمَرْوَزِیُّ کِتَابًا کَبِیرًا فِیمَا لَمْ یَأْخُذْ بِهِ الْمُسْلِمُونَ مِنْ قَوْلِ عَلِیٍّ ; لِکَوْنِ قَوْلِ غَیْرِهِ مِنَ الصَّحَابَةِ أَتْبَعَ لِلْکِتَابِ وَالسُّنَّةِ

شافعى و مَرْوَزى کتاب بزرگى نوشته و در آن تمام مواردى را که مسلمانان به گفتار على عمل ننموده اند جمع کرده اند ؛ چون گفتار صحابه به قرآن و سنت نزدیکتر بوده است .

 منهاج السنة النبویة ج8 ص281 المؤلف: تقی الدین أبو العباس أحمد بن عبد الحلیم بن عبد السلام بن عبد الله بن أبی القاسم بن محمد ابن تیمیة الحرانی الحنبلی الدمشقی (المتوفى: 728هـ)، المحقق: محمد رشاد سالم، الناشر: جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامیة، الطبعة: الأولى، 1406 هـ - 1986 م، عدد المجلدات: 9.

همان علی (علیه السلام) که از نخستین لحظه زندگی تا آخرین لحظات نفس‌های پیامبر با آن حضرت بوده است ، همان علی (علیه السلام) که گاهی پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم او را قرین حق معرفی کرده و می‌فرماید:

.... فَإِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ - یَقُولُ: «عَلِیٌّ مَعَ الْحَقِّ أَوِ الْحَقُّ مَعَ عَلِیٍّ حَیْثُ کَانَ» ....

مجمع الزوائد ومنبع الفوائد ج7 ص235 المؤلف: أبو الحسن نور الدین علی بن أبی بکر بن سلیمان ، الهیثمی (المتوفى: 807هـ)، المحقق: حسام الدین القدسی، الناشر: مکتبة القدسی، القاهرة، عام النشر: 1414 هـ، 1994 م، عدد الأجزاء: 10.

المنتقى من منهاج الاعتدال ج1 ص197 و 300 المؤلف: شمس الدین أبو عبد الله محمد بن أحمد بن عثمان بن قَایْماز الذهبی (المتوفى: 748هـ)، المحقق: محب الدین الخطیب، عدد الأجزاء: 1.

إتحاف الجماعة بما جاء فی الفتن والملاحم ج1 ص185 المؤلف: حمود بن عبد الله بن حمود بن عبد الرحمن التویجری (المتوفى: 1413هـ)، الناشر: دار الصمیعی للنشر والتوزیع، الریاض - المملکة العربیة السعودیة، الطبعة: الثانیة، 1414 هـ، عدد الأجزاء: 3.

 

و گاهی قرین قرآن قرار داده و می‌فرماید :

سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَقُولُ: «عَلِیٌّ مَعَ الْقُرْآنِ وَالْقُرْآنُ مَعَ عَلِیٍّ لَنْ یَتَفَرَّقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ»

علی با قرآن است و قرآن با علی است و از هم جدا نمی شوند تا اینکه در کنار حوض نزد من آیند.

این روایت را حاکم نیشابوری در المستدرک علی الصحیحین نقل کرده و می‌گوید :

هَذَا حَدِیثٌ صَحِیحُ الْإِسْنَادِ وَأَبُو سَعِیدٍ التَّیْمِیُّ هُوَ عُقَیْصَاءُ ثِقَةٌ مَأْمُونٌ، وَلَمْ یُخَرِّجَاهُ

این روایت دارای سند صحیحی است و ابو سعید تیمی ، نام او عقیصاء است و مورد اطمینان ؛ اما این روایت را (بخاری و مسلم در صحاحشان ) نیاورده اند .

المستدرک على الصحیحین ج3 ص134 المؤلف: أبو عبد الله الحاکم محمد بن عبد الله بن محمد بن حمدویه بن نُعیم بن الحکم الضبی الطهمانی النیسابوری المعروف بابن البیع (المتوفى: 405هـ)، تحقیق: مصطفى عبد القادر عطا، الناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت، الطبعة: الأولى، 1411 - 1990، عدد الأجزاء: 4. 

الصواعق المحرقة  ج2 ص361 و 368 المؤلف: أحمد بن محمد بن علی بن حجر الهیتمی السعدی الأنصاری، شهاب الدین شیخ الإسلام، أبو العباس (المتوفى: 974هـ)، المحقق: عبد الرحمن بن عبد الله الترکی - کامل محمد الخراط، الناشر: مؤسسة الرسالة - لبنان، الطبعة: الأولى، 1417هـ - 1997م، عدد الأجزاء: 2. 

التَّنویرُ شَرْحُ الجَامِع الصَّغِیرِ ج7 ص334 المؤلف: محمد بن إسماعیل بن صلاح بن محمد الحسنی، الکحلانی ثم الصنعانی، أبو إبراهیم، عز الدین، المعروف کأسلافه بالأمیر (المتوفى: 1182هـ)، المحقق: د. محمَّد إسحاق محمَّد إبراهیم، الناشر: مکتبة دار السلام، الریاض، الطبعة: الأولى، 1432 هـ - 2011 م، عدد الأجزاء: 11.

التیسیر بشرح الجامع الصغیر ج2 ص146 المؤلف: زین الدین محمد المدعو بعبد الرؤوف بن تاج العارفین بن علی بن زین العابدین الحدادی ثم المناوی القاهری (المتوفى: 1031هـ)، الناشر: مکتبة الإمام الشافعی - الریاض، الطبعة: الثالثة، 1408هـ - 1988م، عدد الأجزاء: 2.

فیض القدیر شرح الجامع الصغیر ج4 ص356 المؤلف: زین الدین محمد المدعو بعبد الرؤوف بن تاج العارفین بن علی بن زین العابدین الحدادی ثم المناوی القاهری (المتوفى: 1031هـ)، الناشر: المکتبة التجاریة الکبرى - مصر، الطبعة: الأولى، 1356، عدد الأجزاء: 6.